Rozdzielanie izotopów, metody techniki jądrowej służące do wydzielania czystych izotopów bądź wzbogacania zawartości wybranego izotopu danego pierwiastka chemicznego.
Przy wzbogacaniu stosuje się głównie metody molekularno-kinetyczne, do których należy np. wielokrotne przepuszczanie przez porowate przegrody (rozdzielenie wynika z różnic średniej prędkości cząsteczek o różnych masach w rozrzedzonych gazach, metoda ta stosowana jest do wzbogacania uranu na skalę przemysłową), a także:
1) metodę termodyfuzyjną (wykorzystuje się zjawisko zmiany składu mieszaniny gazowej lub ciekłej pod wpływem znacznej różnicy temperatur),
2) metodę dyfuzji masowej (korzysta się z zależności współczynnika dyfuzji od masy cząsteczki),
3) elektrolizy (metoda ta oparta jest na zależności tempa elektrolizy od masy cząstek),
4) wirowania (korzysta się z wirówek separacyjnych),
5) migracji jonów (korzysta się z różnic w ruchliwości jonów o różnych masach),
6) destylacji frakcyjnej (rozdzielenie wynika z nieznacznych różnic lotności izotopów o różnych masach),
7) wymiany izotopowej (izotopowe efekty)
8) rozdziału chromatograficznego (chromatografia).
W celu uzyskiwania czystych izotopów stosuje się głównie metody elektromagnetyczne, oparte na zasadzie działania spektrometru masowego.